Абай өлеңдері/Абыралыға

Абыралыға


Мен жасымнан көп көрдім
Мұсылманды, кәпірді.
Абыралыдай көрмедім
Намаз білмес пақырды.

Қираәтін[1] оқытып
Көріп едім, шатылды.
Ниет қыла білмейді,
Не қылады нәпілді[2].

Намазшамның[3] артынан
Құржаң-құржаң етеді.
Жер ұшық[4] берген кісідей,
Тоңқаңдай ма, не етеді.

Нәпіл түгіл намазы —
Бәрі желге кетеді.
«Еннатайына кәлкәусар»[5],
Пашол дереу, күнәкар
Аяғын ойлап айтқаны:
«Әні-шаны күлаптар».

Осы оқумен намаздың
Қай жерінде сауап бар?
Тегін ойлап байқасаң,
Мұнда ми жоқ, құлақ бар.



Түсініктемелер

  1. Қираәт (арабша) — оқу, құран оқу.
  2. Нәпіл (арабша) — міндетті бес уақыт оқылатын намазға қосымша оқылатын намаз.
  3. Намазшам (парсыша) — күн бата оқылатын намаз. Шам — кешкі, кеш.
  4. Жер ұшық — ауырған адамды күн батар алдында күн батысқа қаратып жерге жатқызып-тұрғызып ұшықтау.
  5. «Еннатайына кәлкәусар» — шынында да құрметің, сыйың кәусар суындай.